Toprak bir gün aynaya dedi ki: “ey ayna! İmreniyorum sana! Çünkü kim sana baksa, kendini görür; bana bakanlar ise, sadece beni görür!” Ayna toprağa şöyle cevap verdi: “Ey kara toprak, ne beyhude bir dert ile dertlenmişsin Bilmiyor musun? Ben bana bakanların bugününü gösteririm Oysa sen, sana bakanların yarınından haber verirsin Bu cevap, toprağın beğenisine gitse de, tekrar dedi: “Belli ki içimi rahatlatmak içindir sözlerin Söyler misin bana, sana bakanlar, hiç dönüp bakar mı bana?” Ve ayna toprağa acı bir gülümseyişle şunları söyledi: “Merak etme! Bana bakacak yüzü kalmayanların gözü, hep sana döner!”