Hazret-i Ömer (ra) Saadet Asrında şahit olduğu bir olayı şöyle anlatıyor: Bir savaş sonrasıydı. Esirler arasında çocuğundan ayrı düşmüş bir kadın da vardı. Kadıncağız çocuğuna olan özlemini gidermek için gördüğü her çocuğu kucaklıyor, bağrına basıyor ve emziriyordu. Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem çevresindekilere: “Bu kadının kendi çocuğunu ateşe atacağına ihtimal veriyor musunuz?” diye sordu. “Asla, atmaz” dediler. Bunun üzerine Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem, ”İşte Allahu Teâlâ kullarına bu kadının yavrusuna olan şefkatinden daha merhametlidir.” buyurdu. Buhari, Edeb 19, Müslim, Tevbe 22.