TUT BENİ ALLAHIM!
Kayıyorum, tökezliyorum, düşüyorum... Yolumu kaybediyorum dünya çıkmazdında..
Yerim burası değil biliyorum, yine de kanıyorum...
Ey yerlerin ve göklerin ve ikisi arasındakilerin Rabbi, ben'im Rabbim.. Ellerimi Senden başka uzatacak kimsem yok, kime uzatsam açıkta kalıyor bir parçam.
Kimse kimsenin derdi değil,
benim Rabbim Sensin.. Atarsan beni tutacak yok, bırakırsan düşerim...
'Allah'ım...'
Yaratan, rızık veren, yol gösteren... Rahmetini kimseden esirgemeyen Rabbim.. Düşe kalka kanamışken, yitmişken.. bitmişken.. Senin sözlerin
yetişiyor imdadıma:
' Duanız olmazsa ne ehemmiyetiniz var'
Yine Sen yetişiyorsun imdâdıma.. Kimim var ki
zaten, Senden başka..
'Bana dua edin, icâbet edeyim'
Sana, sana güvenerek geliyorum Allah'ım... 'Beni bırakma, uçurumlara..'
'Tut ki... Edemem Sensiz'
yer Senin, gök Senin.. ben Senin.. yollar Senin.. bana en yakın bildiklerim Senin.. Sen istemezsen kime giderim? Düşsem kim tutar elimden? Kim sarar yaralarımı? Sırtımda hata kamburum.. Alnımda gaflet çizgileri.. Yüzüme bakılası değil... Ama senden başka kimim var benim, kime giderim?...
'Tut beni Allah'ım, tut ki, edemem Sensiz... Amin...