İbâdette aldanır insan.
Kıldığı namazların çokluğuna, oruç tutarkenki pekliğine,
sadaka verirkenki cömertliğine aldanır.
Zanneder ki tüm bunlar kendi mârifeti.
Bu hayırları, Allah’ın lûtfu olarak görmesi gerekirken nefsinden
bilir,
burnu havalarda gezinir.
Hiç tevâzû ve mahviyetle secdeye kapanan kul ile ibâdetleri
sebebiyle gurura kapılan gâfil, bir midir?
Neslihan Nur TÜRK